عفاف عوض هذيان الحروف...خاطره

الا أيها الحزن الكامن فى مدنى 

الا من آوان يأتى لترحل 

حتى يستعمرنى الفرح 

لترقص مفرداتى على لحن 

معانيها 

لتلهوا الطفله الكامنه فى روحى 

على جزر سعادتى 

لأرسم بفرشاه حروفى 

جداريه ربيعيه 

كلماتها ليست كالكلمات 

أزخرف بها جدران القلب 

وأنثرها نجوم ضوء فى 

سماء الدنيا لتسعد قلب 

أوجعه الألم 

وتنير دروب الحب 

للبائسين فى هذا الزمن 

وتعود لتزرع أحلام ورديه 

فى منامات البشر